หลักการขับขี่ของล้อรถไฟเกี่ยวข้องกับหลายวิธี รวมถึงการขับเคลื่อนด้วยเครื่องยนต์ไอน้ำ การขับขี่ด้วยไฟฟ้า และการขับเคลื่อนด้วยเครื่องยนต์สันดาปภายใน
ในยุคของเครื่องจักรไอน้ำ เครื่องยนต์ไอน้ำใช้แรงดันไอน้ำเพื่อขับเคลื่อนลูกสูบเพื่อเคลื่อนที่และส่งกำลังไปยังล้อล้อเชื่อมต่อกันตามวิธีรางล้อ และความเสียดทานระหว่างล้อกับรางจะขับเคลื่อนรถไฟด้วยการพัฒนาเทคโนโลยี ไดรฟ์ไฟฟ้าจึงค่อยๆ กลายเป็นกระแสหลักหลักการของไดรฟ์ไฟฟ้านั้นคล้ายคลึงกับหลักการทำงานของมอเตอร์ไฟฟ้าพลังงานไฟฟ้าจะถูกส่งผ่านโครงข่ายไปยังตัวแปลงแรงดึงตัวแปลงจะแปลงพลังงานไฟฟ้าเป็นพลังงานของมอเตอร์ไฟฟ้ามอเตอร์ไฟฟ้าขับเคลื่อนรถไฟโดยการถ่ายโอนพลังงานไปยังล้อนอกจากนี้ รถไฟบางขบวนยังขับเคลื่อนด้วยเครื่องยนต์สันดาปภายใน ซึ่งจะแปลงเชื้อเพลิงให้เป็นพลังงานในการขับเคลื่อนล้อ
ไม่ว่าโหมดขับเคลื่อนจะเป็นอย่างไร ความเร็วและทิศทางของรถไฟจะถูกควบคุมโดยระบบควบคุมการยึดเกาะถนนระบบควบคุมการยึดเกาะถนนจะปรับขนาดและทิศทางของแรงดึงตามความเร็วและคำแนะนำที่ตั้งไว้ ซึ่งจะทำให้ทราบถึงความเร่ง การชะลอความเร็ว และการเปลี่ยนทิศทางของรถไฟระบบควบคุมการยึดเกาะถนนใช้การผสมผสานระหว่างการควบคุมทางไฟฟ้าและระบบส่งกำลังเชิงกลเพื่อควบคุมสถานะการทำงานของส่วนประกอบระบบส่งกำลัง เช่น มอเตอร์ฉุดลากและกระปุกเกียร์ โดยการปรับพารามิเตอร์ทางไฟฟ้าและพารามิเตอร์ทางกล จึงทำให้สามารถควบคุมรถไฟได้อย่างแม่นยำ
กล่าวโดยสรุป หลักการขับเคลื่อนของล้อรถไฟคือการส่งกำลังไปยังล้อผ่านแหล่งพลังงาน เช่น ไอน้ำ ไฟฟ้า หรือเครื่องยนต์สันดาปภายใน จากนั้นจึงดันรถไฟไปข้างหน้าผ่านการเสียดสีระหว่างล้อกับรางรถไฟในขณะเดียวกัน ระบบควบคุมการยึดเกาะถนนจะควบคุมความเร็วและทิศทางของรถไฟอย่างแม่นยำ เพื่อให้มั่นใจว่าการทำงานของรถไฟปลอดภัยและมีประสิทธิภาพ
