เมื่อเทียบกับล้อรถทั่วไปแล้ว ล้อรถไฟ ค่อนข้างมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวไม่ได้ทำจากยางแต่เป็นวัสดุที่เรียกว่าเหล็กหล่อเทาถึงแม้จะเป็นการใช้ดีไซน์ทรงสี่เหลี่ยมจัตุรัสด้วยแต่การวัดด้านในของวงล้อจะมีวงกลมยกขอบขึ้นตามปกติ รถไฟยกขอบไม่สัมผัสกับราง การออกแบบดังกล่าว เพื่อป้องกันภัยพิบัติก่อนที่จะเกิด เมื่อรถไฟกำลังจะตกราง ชั้นของ เมื่อรถไฟกำลังจะตกราง ขอบชั้นนี้ มีบทบาทจริง สามารถแก้ไขทิศทางการเคลื่อนที่ของล้อ เพื่อหลีกเลี่ยงล้อรถไฟที่อยู่ไกลจากราง จึงหลีกเลี่ยงปรากฏการณ์รถไฟตกราง
การออกแบบดอกยางล้อรถไฟก็ประณีตมาก ดอกยางล้อรถทั่วไปจะแบน ในขณะที่ดอกยางล้อรถไฟเป็นพื้นผิวทรงกรวยเพื่อให้รถไฟในกระบวนการเดินทางรถไฟทั้งสองด้านของล้อจะถูกบีบเข้าไปด้านใน เพื่อให้แน่ใจว่าล้อของรถไฟอยู่ตรงกลางตำแหน่งรางแม้ว่าบางครั้งรถไฟจะเกิดการกระแทกและโยกเยกของปรากฏการณ์บ้าง แต่เป็นเพราะการออกแบบดอกยางทรงกรวยนี้เท่านั้น การออกแบบดอกยางทรงกรวยทำให้เกิด ปรากฏการณ์การเรียงตัวกันจนทำให้รถไฟตกรางได้ยากมาก
การออกแบบดอกยางรูปกรวยล้อรถไฟในการเข้าโค้งรถไฟจะมีบทบาทที่ไม่สามารถถูกแทนที่ได้เมื่อรถไฟเลี้ยวซ้ายและขวาเนื่องจากแรงเหวี่ยงด้านนอกของล้อรถไฟสัมผัสกับรางรถไฟและด้านซ้ายของล้อ ของการสัมผัสภายในกับรางรถไฟ เนื่องจากรัศมีภายในของล้อรถไฟมากกว่ารัศมีภายนอก ดังนั้นในการหมุนของมุมเดียวกัน ด้านซ้ายของล้อ ระยะกลิ้งจะมากกว่าด้านขวาของ ระยะการหมุนของล้อ และรัศมีภายในมากกว่ารัศมีภายนอก ดังนั้นในมุมเดียวกัน ระยะการหมุนของล้อด้านซ้ายจะมากกว่าด้านขวาของระยะการหมุนของล้อ และรัศมีภายในมากกว่า ทางด้านขวาของล้อระยะทางที่กลิ้งและการวัดด้านในของรางรถไฟนั้นสั้นกว่ารางด้านนอกเพื่อให้รถไฟสามารถเลี้ยวได้อย่างราบรื่นดูเหมือนว่าการออกแบบล้อรถไฟดูเหมือนไม่มีนัยสำคัญ แต่ซ่อนการเรียนรู้ไว้มากมาย
